سیده سمانه رضوی؛ محسن جوهری
چکیده
غیرت ناموسی یکی از مؤلفه‌های فرهنگی ـ اجتماعی جوامع مختلف، از جمله جامعه ایرانی است. این موضوع در دهه‌های اخیر و با بسط اندیشه‌های فمینیستی، بیش‌ازپیش به‌صورت انتقادی تحلیل شده که سرریز آن در هنر سینما قابل‌مشاهده است. پژوهش پیش‌رو با هدف بررسی بازنمایی غیرت ناموسی در سینمای دهه 1390 ایران، با روش تحلیل گفتمان فرکلاف انجام شده ...
بیشتر
غیرت ناموسی یکی از مؤلفه‌های فرهنگی ـ اجتماعی جوامع مختلف، از جمله جامعه ایرانی است. این موضوع در دهه‌های اخیر و با بسط اندیشه‌های فمینیستی، بیش‌ازپیش به‌صورت انتقادی تحلیل شده که سرریز آن در هنر سینما قابل‌مشاهده است. پژوهش پیش‌رو با هدف بررسی بازنمایی غیرت ناموسی در سینمای دهه 1390 ایران، با روش تحلیل گفتمان فرکلاف انجام شده است. این روش شامل سه مرحله توصیف، تفسیر و تبیین است که طی آن در مرحلۀ توصیف، ویژگیهای صوری متن، در مرحلۀ تفسیر بیناگفتمانیتها و در مرحلۀ تبیین، تأثیر ساختارهای کلان اجتماعی بررسی میشود. بدینمنظور 3 فیلم خانه دختر، خانه پدری و شنای پروانه از مجموعه فیلمهای اکران شده در دهه 1390 با شیوۀ نمونهگیری هدفمند انتخاب شده و مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاکی از آن است که در پرتوی تأثیرات فرایند جهانیشدن بر سینمای ایران، بسط ادبیات فمینیستی، سیاستهای فرهنگی جشنوارههای سینمایی بینالمللی، توسعۀ طبقۀ متوسط شهری در ایران و سیاستهای فرهنگی دولت اعتدال، موضوع غیرت ناموسی در سینمای دهه 1390 ایران بهمثابه پدیدهای غیرعقلانی با تبعات مطلقاً زیانبار و برسازنده رابطۀ اقتدارگرایانه مرد نسبت به زن، بازنمایی شده است.
محسن جوهری؛ حسن بشیر
چکیده
پیش از آغاز دوران مدرن و توسعۀ اعجاب‌آور فنّاوری ارتباطات جمعی، مقولۀ هنر در کانون توجه اهالی اندیشه بود. اما پس از بسط رسانه‌های جمعی و توسعۀ ادبیات حوزۀ فرهنگ و ارتباطات، نسبتِ مقولاتی از قبیل هنر، فرهنگ و ارتباطات مغفول ماند و همین مسئله معضلات فراوانی را موجب شد. این پژوهش بر آن است که، با بررسی برخی از سازه‌های مفهومی و نظری ...
بیشتر
پیش از آغاز دوران مدرن و توسعۀ اعجاب‌آور فنّاوری ارتباطات جمعی، مقولۀ هنر در کانون توجه اهالی اندیشه بود. اما پس از بسط رسانه‌های جمعی و توسعۀ ادبیات حوزۀ فرهنگ و ارتباطات، نسبتِ مقولاتی از قبیل هنر، فرهنگ و ارتباطات مغفول ماند و همین مسئله معضلات فراوانی را موجب شد. این پژوهش بر آن است که، با بررسی برخی از سازه‌های مفهومی و نظری موجود، به بررسی رابطۀ سه مقولۀ هنر، فرهنگ و ارتباطات بپردازد. ابتدا مفاهیم «هنر»، «فرهنگ»، «ارتباطات» و «فرهنگ و ارتباطات» واکاوی شدند و سپس آرا و دیدگاههای متفکرانی همچون هایدگر، بنیامین، نصر، آوینی و مددپور در حوزۀ نسبت بین این مقولات بررسی شدند و جمعبندی با دو رهیافت توصیفی و تجویزی صورت گرفت و اتخاذ رویکرد «ارتباطات هنرمندانۀ فرهنگساز» بهمثابۀ نسبت مطلوب بین مقولات پیشنهاد شد.
